Het is hier nog steeds elke dag meer dan 30 graden

Even weer een update vanuit Zuid-Amerika.

De eerste drie weken Brazilië waren heel vet! Argentinië iets minder (alleen Buenos Aires tot nu toe).

Adiós!

Uitgebreider? Oh sorry, goed dan.

Week 1: Zondag was het tijd om cultureel te doen. Het Museo Histórico Nacional stond op mijn programma. Gelukkig was alles alleen in het Portugees, dus ik snapte weinig, maar plaatjes kijken is ook altijd leuk. Na het museum terug gelopen naar de metro en die gepakt naar Ipanema en weer behoorlijk wat calorieën verbrand met een wandeling terug naar het hostel. Onderweg ook eindelijk een sarong gekocht, woeh! Op het strand van Copacabana een burgertje gescoord en happy hour gevierd met mezelf en twee caipirinhas.
Op maandag ging ik naar het strand van 11:00-14:00. Ik zal jullie vertellen...dat is een slecht idee in Rio. Kwam ik later achter. M'n benen en voeten waren zo erg verbrand dat ze een keer zo dik waren en ik kon nog net lopen. Ik kwam aan in het nieuwe hostel in het centrum en ik werd door iedereen aangestaard. Ze hadden waarschijnlijk nog nooit eerder een kreeft gezien. 'S avonds ben ik gaan eten om de hoek met mensen uit het hostel en daarna m'n bed in gekropen. Had een kamertje voor mezelf de eerste nacht!
Woensdag met Malika, een meisje uit België, naar Escadaria Selaron geweest, de beroemde trappen van Rio met alle gekleurde tegeltjes. Het was lekker warm en het feit dat ik mezelf een lange broek en een vestje aan had getrokken ivm de verbranding maakte het nog wat zweteriger. Na de trappen zijn we naar een grote graffitimuur gegaan met de metro en toen wilde ik wel weer naar het hostel met mijn zere voeten. Eenmaal terug in het hostel waren drie Mexicanen aangekomen in de kamer, met wie ik de volgende dag naar Cristo Redentor zou gaan. Bij het ontbijt schoven vier Chilenen aan en zij besloten ook mee te gaan. We namen een taxi naar boven van waar je met de bus verder kunt. Na een paar trappen kwamen we aan en zag ik mijn eerste van de zeven Wereldwonderen! Veel foto's gemaakt en na dit toeristische uitstapje zijn we gaan lunchen. De auto's haalden ons weer op en de chauffeurs aten ook mee. Dat kan gewoon hoor in Brazilië. We maakten nog een tussenstop in een favela om wat foto's te maken. Meneer chauffeur woonde er, dus we konden wel veilig uit de auto. Toch een beetje angstig een aantal foto's gemaakt en snel weer de auto in.
'S avonds was het partytime. Eerst in een bar biertjes gedronken en frietjes gegeten en daarna de straat op voor caipirinhas. Heel gezellig! De volgende ochtend kwam ik er echter achter dat je van 1,2 liter caipirinhas toch een beetje hoofdpijn krijgt...hallo eerste kater in Brazilië! Vol goede moed toch met Malika naar Jardim Botanico geweest. Het ligt aan een drukke straat, maar het is er o zo rustig en chill! We hebben nog veel meer aapjes gezien en zelfs grotere. Na dit apenbezoekje ging ik verder naar Lagoa Rodrigo de Freitas. Fun fact: het pad om het meer heen is 7,5 kilometer, waarvan ik ongeveer 2 km heb gelopen.
Ik nam de metro terug met een zakje zoute popcorn in mijn hand, zo blij als een klein kind. Maar kleine kinderen verdwalen ook wel eens. Op het station wist ik niet meer welke kant het hostel op was, dus ik vroeg het aan twee dames. Hun antwoord luidde: "It's this way. But you're not going to walk are you? That's not safe. Oké dan! De bus it is. Het duurde en duurde en duurde en duurde nog wat langer en toen besloot ik maar een taxi te nemen. Bleek dat het nog geen vijf minuten rijden was, hehe. Maar als je van locals te horen krijgt dat het niet veilig is alleen, dan ga je niet alleen. Terug in het hostel m'n tas gepakt, want de wekker ging de volgende dag om 7:15.
Precies een week na aankomst, op vrijdag 3 februari, stond de volgende bestemming op de agenda: Ilha Grande. Om 10 uur ging de bus naar Angra dos Reis. Op het station zou ik lopend naar de haven, maar een lieve oude meneer werd opgehaald door zijn zoon en ze zouden me wel even brengen. Ideaal, niet? Op de boot naar het eiland ontmoette ik Vicky, een Engels meisje en wat Braziliaanse jongens, van wie er eentje met ons communiceerde door middel van Google translate, ha. Later met Vicky wat biertjes gedronken.

Week 2:
De eerste dag op Ilha Grande besloot ik naar het strand Dois Rios (2 rivieren) te lopen. Een wandeling van twee uur. Bij aankomt was ik er zo klaar mee dat ik besloot een taxiboot naar Lopes Mendes te nemen, een strand verderop. Vanaf daar gaat een andere boot terug naar de haven in het dorpje. Het was een vermoeiende, maar leuke dag. 'S avonds biertjes en caipirinhas gedronken met een aantal mensen.
Zondag wilde ik ergens gaan snorkelen, en onderweg kwam ik iemand tegen die excursies organiseert op het eiland. Ik mocht wel een snorkel lenen. Even later liep ik met m'n hippe duikbril en snorkel achter hem aan naar blijkbaar een mooi plekje. Een aantal visjes waren er wel, maar het was een beetje een domper haha. Gelukkig staan de Galapagoseilanden ook nog op de planning, dus snorkeltijd genoeg.
Na een dinertje ging ik terug naar het hostel om me klaar te maken voor de nacht. Voor de nacht? Hoor ik jullie denken. Ja. Ik ging met Derrek (Amerika) de nachthike naar het hoogste punt van het eiland doen (Pico de Papagayo). Ik had van de farmacist een creme gekregen voor m'n voeten en benen (die waren nog steeds niet hersteld en er zaten inmiddels blaasjes op...), dus met m'n benen vol zalf en verband ging het avontuur beginnen. Om 2:30 vertrokken we en rond 5:30 kwamen we aan. Het was zwaar, maar zeer de moeite waard. We zagen een zonsopgang met superheldere lucht! Na de hike heb ik meteen de boot terug naar het vasteland genomen en de lokale bus zonder airco of bagagerekken verder naar Paraty. Een lief, wit stadje aan de kust. 'S avonds was het natuurlijk weer tijd voor caipirinhas. Hallo weer een kater!
Met drie anderen gingen we die dag naar Trindade, een mooi strand op een paar km afstand van Paraty. Ik ben nog bijna verdronken, omdat ik blijkbaar geen sterzwemster ben en werd overspoeld door een megagolf. Een muur van water kwam op me af en ik "moest er gewoon onderdoor duiken". Blijkbaar interpreteerde ik dat als: doe je neus dicht en ga kopje onder. Dat werkt dus niet! Ik robbeldebobbelde in de golf mee en kwam met het halve strand in mijn bikini weer boven. Na deze ervaring gingen we naar de natural pools. Eenmaal terug in het hostel werd er lekker voor ons gekookt en daarna was het bedtijd.
De volgende dag om 11:00 gingen we op boottour. Helaas wilden 2 niet meer mee, dus ging ik alleen met Roberto. Met wolken en af en toe regen zaten we bovenop de boot. Een aantal mooie plekjes gezien, maar het was wel jammer van het slechte weer. Vlak voor terugkomst zette de schipper nog even De Jeugd Van Tegenwoordig op en daarna gingen we van boord. 'S avonds weinig bijzonders gedaan.
Om 11:00 stond ik paraat voor de walking tour. In het Portugees. Beetje uitdaging moet kunnen af en toe. Fun fact: in Paraty zijn alle straten zo ontworpen dat je het einde niet kunt zien en ze lijken allemaal op elkaar. Zo konden ze indringers verwarren en onverwacht aanvallen. Ook zie je er geen elektriciteitskabels, die liggen allemaal onder de grond!
Na de tour en een grote acai vertrokken Roberto en ik met de auto naar Ubatuba, een leuk stadje met veel stranden. Een van de stranden is een van de beste plekken om te skimboarden, dus daar hebben we een aantal uurtjes naar zitten kijken. De zee hier was nog iets ruiger dan in Trindade, dus het leek me geen goed idee om me in het water te wagen. 'S avonds gegeten in een Arabisch restaurantje, heul lekker. Na 1 nachtje in Ubatuba, op vrijdag 10 februari, zetten we de reis voort naar São Paulo. Onderweg eerst nog naar een waterval geweest (zo koud, maar zo chill) en een schildpaddenopvang. Na 4 uur kwamen we aan op bestemming: een hostel in São Paulo op een maker met 20 mensen. Wauw, dit was nieuw. Ik weet nog steeds niet wat ik ervan vond, haha. Feit is wel dat die dag week 2 er alweer op zat!

Week 3:
De dag erna ging ik op walking tour. De gids vertelde veel interessante dingen. Zo is het hoogste gebouw vijf verdiepingen hoger dan het op een na hoogste gebouw. De laatste vijf zijn niet eens afgebouwd, maar er gewoon boven op geplaatst omdat de architect het hoogste gebouw wilde. Na de tour gingen we biertjes drinken met wat meiden en er kwam een Bloquinho (ik weet niet of je het zo schrijft maar het is iets met pre-carnaval) voorbij. Hele leuke avond gehad.
De dag erna had ik weer met Maura afgesproken, een van de meisjes van die avond. Ze is Nederlands, studeerde in Groningen en haar tweede naam is Eline. What are the odds? We zouden lunchen en daarna naar een bekende graffitistraat. We namen beiden het OV, en kwamen beiden 40 minuten te laat aan. Woeps. Dat ging niet zoals gepland. Na dit middagje ging ik snel mijn tas pakken in het hostel, want ik werd geacht me te melden op het station, waar ik werd opgehaald door iemand van Blablacar met bestemming Curitiba. Na zo'n 5,5 uur kwamen we aan op het station, waar Derrek en vrienden van hem me kwamen halen. We mochten bij zijn vrienden slapen (een getrouwd stel) en daar heb ik genoten van een lekker bed en een heerlijk warme douche! Dat blijkt in Brazilië zeldzaam in hostels.
In Curitiba zijn we de eerste dag met de auto langs een aantal parken gegaan. Het regende, maar dat mocht de pret niet drukken! Daarna zijn we naar een pub gegaan met live muziek en bier uiteraard.
14 februari 2017: Valentijnsdag! Fun fact: in Brazilië vieren ze geen Valentijnsdag op 14 februari maar op 12 juni. Op die datum overleed Sint Antonius van Padua. Daar heet het Dia de Namorados.
Dus we waren er niet rouwig dat we geen Valentijn hadden! Komt dat even goed uit. We werden door Fred afgezet in het centrum en daar hebben Derrek en ik wat rondgelopen. Toen vonden we het wel tijd voor een Duitse bar. Hier hoorden we tot drie keer toe een nummer over Immer Wieder Sonntag. Na enige biertjes gingen we terug naar huis, hebben we onze spullen gepakt en brachten Fred en Vanessa ons naar het station. Next destination: Foz do Iguazú.
Na 10 uur nachtbus kwamen we aan. Duitse vriend Jan (weten jullie nog, in Rio?) zou ook komen, dus zodra hij er was gingen we met z'n drieën naar de Braziliaanse kant van de watervallen. Oh. Mijn. God. Wat vet!!!! Nog nooit zoiets cools gezien. Het was alsof je voor een ansichtkaart stond. Na deze indrukken hadden we wel zin in een freshly made empanada. Toevallig stond die net op de hoek van de straat, wat een geluk! We brachten nog een bezoekje aan een vogelpark en toen was iedereen op. We namen een duik in het zwembad, lieten voor ons koken door personeel van het hostel en gingen daarna maar al te graag naar bed.
Om 9:00 volgende dag werd ik gewekt met Immer Wieder Sonntags door Jan en na het ontbijt ging ik met hem en twee anderen naar de Argentijnse kant. We wachtten lang bij de douane, maar de eerste Argentijnse stempel stond in m'n paspoort! In het park moesten we nog een stuk lopen over de grote rivier en toen stonden we ineens oog in oog met La Garganta del Diablo, de grootste van alle watervallen daar. Pas van zo dichtbij zie je hoe machtig water wel niet is. Het was ongelooflijk! We liepen nog een andere route en besloten een boottochtje te doen. Naar, jawel, de watervallen. Het vetste tot nu toe! We voeren onder de watervallen en niks bleef meer droog. Echt zo zo zo vet was het! Terug in het hostel gingen we bbqen en op tijd naar bedje. De volgende dag zou ik Brazilië verlaten voor Argentinië!

Week 4:
Tot een uur of 4 heb ik me lekker in een hangmat genesteld, waarna ik naar de bushalte liep. Om de 20 minuten zou een bus mij naar Argentinië kunnen brengen om vanaf daar de nachtbus naar Buenos Aires te pakken. Na drie kwartier begon ik me toch een beetje zorgen te maken en na een uur kwam er eindelijk eentje aankakken. Op het station kocht ik een veel duurder en minder luxe buskaartje dan gedacht. De receptionist had gebeld met het busbedrijf en ik zou lunch, diner en snacks krijgen, maar dat was dus niet zo. Natuurlijk had ik ook nog geen pesos gewisseld, dus ik kon ook nog niks kopen. Gelukkig was er een aardige meneer die snacks voor me kocht en later een sandwich. Liefde. Na 20 uur kwam ik aan in BA. Nu zal ik een korte samenvatting geven. Aangekomen, pinpas in de pinautomaat vergeten, teruggelopen, kaart weg, paniek, hostel. Drie lieve mevrouwtjes hebben me de hele tijd geholpen. Nog meer liefde. Gelukkig was er hoop. Soms slikt de automaat de kaart weer in na een bepaalde tijd, maar het was uiteraard zaterdag dus ik moest wachten tot maandag. Zondag heb ik met twee anderen een fiets gehuurd en lekker door de stad geracet. Na drie weken voelde ik me eindelijk weer als een visje in het water, hihi. 'S avonds maakten de boys de lekkerste steak ever.
De volgende dag ging ik vol goede moed terug naar het busstation voor m'n pinpas. Ik had natuurlijk net de automaat gekozen die niet van het kantoor was, dus ik moest maar even bellen. Helaas zou alles in de automaat pas de volgende dag binnen komen, dus nog geen zekerheid. Die middag ging ik een rondje lopen en sloot aan bij een free walking tour, daarna wat gaan eten in een restaurantje. Fun tact: je betaalt hier in bijna alle eetgelegenheden voor het gebruik van bestek. Gek toch?
Dinsdag werd het pinpasavontuur voortgezet. Maar pindakaas, niet gevonden. Daarna ben ik weer de stad gaan verkennen en voor ik t wist werd het donkerder en donkerder en regende het pijpenstelen. Als een verzopen katje kwam ik terug bij het hostel. Die avond deed ik een van de dingen uit m'n bucketlistboek: de tango dansen in Buenos Aires. Ze bieden elke dinsdag gratis een lesje aan! Een nieuwe ervaring en heel leuk! Daarna party in het hostel.
Woensdag nam prosegur (het bedrijf van de pinautomaat) niet op, dus nog steeds niks. Ben toen met een groepje op pad gegaan, waarna ik met mijn danspartner naar een museum ging en ijs ging eten. Die avond was het wederom partytime in het hostel.
Ik besloot de volgende ochtend nog een keer naar prosegur te bellen, gewoon voor de zekerheid. En ja hoor, hij was binnen! Ik kon weer relaxed leven. Ik besloot naar een ecologisch park te gaan net buiten de stad. Het was een behoorlijke wandeling, maar uiteindelijk had ik het gevonden! En raad eens? Het was dicht! Pffff, dus maar weer terug gegaan en op tijd mijn bed opgezocht.
Vrijdag stond een tour naar La Boca op de planning, een kleurrijke wijk in BA. We kregen de nodige informatie en bezochten een stadion en eenmaal terug was het natuurlijk weer tijd voor een siësta. Op het dakterras was een "carnavalsparty" aan de gang met vooral veel bier, zon en waterballonnen! Ik wilde die avond naar Rosario vertrekken, maar alle bussen zaten vol, dus dat ging niet door. Uiteindelijk ben ik nog twee dagen langer in BA gebleven en in plaats van in Rosario zit ik nu in Montevideo, Uruguay. Ik zeg maar zo: yolo!

Het voorlopige plan bestaat nu uit de kust van Uruguay en dan vanaf ergens toch naar Rosario, Mendoza, Cordoba. Maar goed, het kan altijd weer anders lopen.

Ik hoop dat dit uitgebreid genoeg voor jullie was. Ik denk dat ik van de volgende weken een e-book uitbreng, die jullie dan allemaal kunnen kopen. Alvast bestellen? E-mail me!

Alle gekheid op een stokje. Dit was het voor nu!

Tot de volgende blog.

Kusjes uit Uruguay