Rio de Janeiro

27 januari 2017

Donderdag was het na 1,5 jaar sparen eindelijk zover. De reis naar de andere kant van de wereld ging echt beginnen. Om 13:30 vertrok ik samen met papa, mama, Martijn en Eefje naar Schiphol. Daar aangekomen kwam ineens Aniek ook nog als verrassing. Ik heb genoten van een laatste echte Chocomel met slagroom en toen werd het tijd om mij richting de douane te bevinden. Enkele knuffels en tranen verder stond ik op m'n Harry Potter sokken klaar om gescand en gefouilleerd te worden. Na een complimentje van de douanier op bovengenoemde sokken, mocht ik me weer aankleden en was ik aangekomen op het punt me 2,5 uur te vermaken in de vertrekhal. Ik heb me eerst maar omgekleed want al die spanning werd mn poriën iets teveel. Het is dat ik niet meer schone kleren in mn handbagage had, anders had het nog wel een aantal keer gemogen. Na een aantal rondjes en een kipburger vertrok ik naar de gate voor de eerste etappe van Amsterdam naar Frankfurt. Een halfuurtje later dan gepland (iets met iemand die ijs van de vleugels moest spuiten en niet daar was) gingen we de lucht in. Natuurlijk heb ik vrij veel ervaring met RyanAir, dus veel verwachtte ik niet. Niets was minder waar: na 10 minuten kregen we een broodje ei/salami voorgeschoteld en wat te drinken. Ik genoot van mijn lekkere Coca-Cola geserveerd door niemand minder dan Maik de Boer (oke, niet echt, maar hij leek er wel op). Weer iets later dan gepland ("er is iets te veel turbulentie dus we vliegen even een rondje", "aan uw linkerhand ziet u het prachtige Mainz", "ja, dan kunnen we net zo goed een beetje sightseeën, hè?") stonden we weer op de grond. Een sprintje getrokken om het volgende vliegtuig te halen. En daar stond ie dan: een megahugegrootimmensdubbeldekkervliegtuig. O.M.G. Ik mocht plaatsnemen bij het raam en ben daar volgens mij letterlijk met mn mond open langs de business class, televisieschermen en rijen stoelen naartoe gelopen. Ik heb me lekker in mn stoel genesteld met mn dekentje en kussen en rond 7:00 lokale tijd landden we in Riooooo de Janeiroooo.
Op het vliegveld stond een mevrouw mij op te wachten met een papiertje met mijn naam erop. Net als in de films! Ik werd door een lieve taxichauffeur naar het hostel gebracht en onderweg vertelde hij me al allemaal dingen waar ik echt naartoe moest. In het Portugees...Engels ging helemaal niet, dus ik probeerde het met Spaans en handen en voeten en hij in het Portugees terug. Nu begreep ik af en toe wel iets, maar het was meer een situatie waarin ja en amen ook wel volstaat.
Aangekomen in het hostel kon ik gelijk aanschuiven bij het ontbijt, om daarna een dutje te doen. Er sliepen echter vijf Brazilianen op de kamer, die nogal luidruchtig kunnen zijn (en wederom geen Engels verstaan, laat staan praten). Rond het middaguur kon ik eindelijk lekker gaan slapen terwijl zij naar het strand gingen. 'S middags trof ik Raphael, mijn Braziliaanse buurman uit het vliegtuig, voor een wandelingetje over het strand van Copacabana tot aan Ipanema. We hebben op de boulevard genoten van de eerste Caipirinhas, waarna nog velen zullen volgen (tijdens happy hour in het hostel krijg je er 2 voor 1!). Daarna ging ik helemaal zelf terug met de metro en zijn twee nieuwe meisjes (Colombia en Costa Rica) van de kamer en ik pizza gaan eten. Bedtijd. We aten namelijk al om 23:00 uur.

28 januari 2017

Na een goede nachtrust (yes!) zijn Jan, een Duitse jongen die ook alleen is, en ik naar de Suikerbroodberg gelopen. Daar aangekomen konden we kiezen: met de kabelbaan naar boven of lopend. Sportief als we zijn gingen we uiteraard lopen. Ik had slippers aan, dus dat kwam goed uit! Klimmen, klauteren, trappen op, over rotsen heen lopen...je moet het maar willen met 40 graden natuurlijk. Ik had zelfs zweetdruppels op mijn voorhoofd. Maar het was ontzettend mooi! Prachtig groene bomen en we zagen een aapje! Alsof we ons in de jungle waanden. Na ongeveer een uur waren we aangekomen op het tussenstation van waar je met een kabelbaan naar de tweede berg kunt. We hebben onszelf eerst van wat energie voorzien met een bak fruit en veel water. Daarna mochten we omhoog. Fun fact: de kabelbaan vanaf het tweede station (Morra de Urca) naar het derde en laatste station (Suikerbroodberg) is 850 meter lang en binnen drie minuten ben je boven. De Suikerbroodberg ligt op 396 meter hoogte. Vanaf het tweede station zijn we 'gewoon' weer lekker naar beneden gelopen. Op de weg terug zijn we in de bus gestapt terug naar het hostel. Dit was opnieuw een...ervaring. Het was er zo druk dat we niet eens bij de deur konden komen en noodgedwongen een halte later moesten uitstappen. Ik vraag me af of dit de locals ook overkomt, haha. Al met al duurde dit tripje zo'n 4 uur en werd het dus tijd voor een siësta. Daarna ben ik naar het strand gegaan in de hoop een sarong te scoren, maar dit bleek niet succesvol. Vandaag poging 2. Morgen vertrek ik naar een ander hostel in het centrum, dus in de zee zwemmen moet natuurlijk wel nu deze nog op een steenworp afstand ligt! Jan, de meisjes van de kamer en ik zijn nog naar een party geweest in Ipanema en nu zit ik net na het ontbijt in de schaduw dit verhaaltje af te typen.

Zoals gezegd ga ik morgen naar een ander hostel en ik vertrek 2 dagen eerder uit Rio. Next stop: Ilha Grande. Een eilandje ongeveer 150 km van Rio vandaan. Vandaag staat sowieso het strand op de planning, met of zonder handdoekje en verder staat alles nog open.

Voor nu: adeus! (Dit heb ik stiekem net opgezocht)